Architektura to dziedzina w dużej mierze przewidywalna. Ze swojej definicji racjonalna i funkcjonalna, jest wynikiem nie tylko wyobraźni i zdolności intelektualnych architekta, ale też społecznych oczekiwań i przyzwyczajeń, założonego budżetu, uwarunkowań urbanistycznych, ogromnej liczby przepisów, rozporządzeń i ustaw. Sztuka, jeżeli dotyczy przestrzeni, tym wszystkim nie jest w ogóle obarczona: artysta może stworzyć/przetworzyć przestrzeń w taki sposób, że ona wcale nie będzie racjonalna i funkcjonalna. Że będzie nawet nieracjonalna, wręcz niedostępna lub niebezpieczna. Taka chyba jest różnica między architekturą a sztuką: jeżeli od architektów oczekuje się spełnienia wymogów rzeczywistości i w ten sposób jej potwierdzenia, artyści raczej szukają sposobów się jej przeciwstawienia.

Wykład to tak naprawdę luźne rozważania na temat tego, jak artyści w XX i XXI wieku kształtowali przestrzeń (para)architektoniczną. Jak przestrzeń konstruowali, rekonstruowali i dekonstruowali. Prezentację wypełnią prace kilkudziesięciu artystów, między innymi takich jak Allan Kaprow, Robert Morris, Gordon Matta-Clark i Michael Asher czy też – wymieniając młodsze pokolenie – Monika Sosnowska, Santiago Sierra, Gregor Schneider i Olafur Eliasson.

Roman Rutkowski – architekt, właściciel wrocławskiej pracowni Roman Rutkowski Architekci, krytyk architektury piszący do periodyków krajowych i zagranicznych, przede wszystkim do ‘A10 – new European architecture’, adiunkt w Zakładzie Projektowania Architektury Budynków Użyteczności Publicznej Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, niezależny ekspert ‘Europejskiej Nagrody Architektury Współczesnej Mies van der Rohe Award’, wiceprezes SARP Wrocław.